Ο ώμος αποτελείται από τρία οστά:

  • Η ωμοπλάτη
  • Η κλείδα
  • Το βραχιόνιο

Αυτά τα οστά ενώνονται μεταξύ τους με μαλακούς ιστούς (συνδέσμους, τένοντες, μύες και αρθρική κάψουλα) για να σχηματίσουν μια πλατφόρμα για τη λειτουργία του βραχίονα.

Ο ώμος αποτελείται από τρεις αρθρώσεις:

  • Η γληνοβραχιόνια άρθρωση
  • Η ακρωμιοκλειδική άρθρωση
  • Η στερνοκλείδα άρθρωση
shoulder injuries

Αυτή η εικόνα τονίζει τα οστά και άλλα κύρια στοιχεία του ώμου.

Κατάγματα κλείδας

Τα κατάγματα της κλείδας παραδοσιακά αντιμετωπίζονται χωρίς χειρουργική επέμβαση.

Η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη όταν το κάταγμα έχει σπάσει στο δέρμα ή το οστό είναι πολύ εκτός θέσης.

Η χειρουργική επέμβαση συνήθως περιλαμβάνει στερέωση του κατάγματος με πλάκες και βίδες ή χειρουργό.

Κατάγματα εγγύς βραχιονίου

Τα περισσότερα κατάγματα του εγγύς βραχιονίου μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς χειρουργική επέμβαση, εάν τα θραύσματα των οστών δεν είναι πολύ εκτός θέσης (μετατοπισμένα). Εάν η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη, συνήθως περιλαμβάνει:

  • Στερέωση των θραυσμάτων του κατάγματος με πλάκες, βίδες ή πείρους. ή
  • Αντικατάσταση ώμου

Διαχωρισμοί ώμων (ακρωμιοκλειδική άρθρωση)

Η θεραπεία των διαχωρισμών των ώμων βασίζεται στη σοβαρότητα του τραυματισμού καθώς και στην κατεύθυνση του διαχωρισμού και στις σωματικές απαιτήσεις του ασθενούς.

Οι λιγότερο σοβαροί διαχωρισμοί των ώμων αντιμετωπίζονται συνήθως χωρίς χειρουργική επέμβαση.

Σοβαροί διαχωρισμοί σε ανοδική κατεύθυνση ή εξαρθρήματα προς τα πίσω ή προς τα κάτω συχνά απαιτούν χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει επισκευή ή ανακατασκευή των συνδέσμων.

Εξαρθρήματα ώμου

Η αρχική θεραπεία- μείωση του εξαρθρήματος («βάζοντάς το ξανά στην υποδοχή»). Αυτό συνήθως περιλαμβάνει θεραπεία στο δωμάτιο έκτακτης ανάγκης. Στη συνέχεια, ο ώμος τοποθετείται σε σφεντόνα ή ειδικό νάρθηκα.

Η πρόσθετη θεραπεία, η οποία γίνεται σε μεταγενέστερη ημερομηνία, βασίζεται σε:

  • Η ηλικία του ασθενούς
  • Ενδείξεις επίμονων (συνεχιζόμενων) προβλημάτων με τον ώμο να βγαίνει από τη θέση του
  • Ο υποκείμενος σχετιζόμενος τραυματισμός του μαλακού ιστού (είτε στον στροφικό πετάλι είτε στο σύμπλεγμα της κάψουλας)

Οι ασθενείς ηλικίας 25 ετών ή μικρότεροι γενικά χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.

Η επίμονη αστάθεια (εξαρθρήματα) του ώμου συνήθως απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει την αποκατάσταση των σχισμένων μαλακών ιστών.